To nie to
W styczniu wiosenne wiatry wieją
Świat zgubił czasu kalendarze
Idę naszą długą aleją
I o wiośnie sobie marzę
W nagich gałęziach klonu i brzozy
Ptaki nieśmiało śpiewy próbują
Dzień już jaśniejszy i nie taki mały
Pamięta powinność swoją
Na każdej kropli lekkiego deszczu
Zaklęta pamięć mądrej przyrody
Ona się budzi ale nie z wierzchu
Tylko tam w środku czeka ciepłej pogody.
Iwona Derkowska
autor
Iwona Derkowska
Dodano: 2014-01-17 17:54:07
Ten wiersz przeczytano 789 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (13)
Tobie do wiosny a tu zima w pełni, pozdrawiam
serdecznie
ciepło, wiosennie, marząco :)
pozdrawiam
Jeszcze się wstrzymaj,tak jak
przyroda.Ładnie.Pozdrawiam.
ciekawy opis przyrody,pozdrawiam serdecznie
Świat zgubił czasu kalendarze - pięknie nazwałaś to co
się dzieje w przyrodzie.Wiersz wspaniale się
czyta,jest śliczny:)
Bardzo piękny wiersz o mądrości przyrody. Również
marzę już o wiośnie. Pozdrawiam serdecznie.:)
Ładnie i obrazowo. Lubię wszystkie pory roku, zimę
oczywiście łagodną. Pozdrawiam cieplutko.
wiosna w styczniu oddała pole zimie , u nas śniegu po
kolana jak to na Kamczatce a wiersz pełen nadziei,
pozdrawiam
I ja czekam :)
Pozdrawiam.
Ja też czekam z utęsknieniem. Pozdrawiam
ładnie pozdrawiam
Nastrojowo na czasie... Pozdrawiam 'D
Ładnie, ale uważaj jak idziesz pod tymi drzewami żeby
coś nie spadło.Pozdrawiam:)