To tylko gra

Zielone trawy
wysokie berzowe łodygi zboża
otaczają mnie.
Porankiem cicho budzi mnie
śpiew ptaków i szum wody.
Niebo jest tu tak że nikt do nich nie dosięgnie.
Żyje tu szara kolorystyka
dżwięków i obrazów.
Uśmiechy ludzi widąc tu na codzień,
uśmiechy widzów słychać do tej pory.
Zmoknięta biegne na scene fabryki celulozy,
śpiewając swą pieśń .
Małe przezroczyste kropelki,
szumią udeżając o brudne szyby okiennic teatru.
Udawając gre ,
żyje realistycznie.
Udawając siebie ,
zamieniam się w aktorke.
Nie płacze...
bo to przeciesz tylko gra.
Nie smuce się ...
bo wiem że niebawem zakończy się moja kariera na Niedomickich teatralnych zakładach.

Dla całych moich kochanych Niedomic:*i 3b;)

autor

Sarusia

Napisany: 2007-03-05 Dodano: 2007-03-03 20:52:19

Ten wiersz przeczytano 571 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie