Toskania (Skrzypce).

Dedykuję go swojej beznadzeji.

Widać tylko te dobre chwile,
mimo tych złych,
choć nie raz miłe,
tak, że chce mi się żyć.
Stoję brudna w wodzie po szyję;
nie widzę nic.
Blask odbitego na tafli drzewa,
i był także liść.

Wszystko sprawiało, że czułam się spragniona.
W sercu czułam żal, a w duszy demona...

... porwał me ręce,
i nie chciał nic więcej.

Wrociłeś! Jak dobrze znów mieć Cię przy sobie...,
ale czy odejdziesz gdy zechcę być przy Tobie?

Nie patrz w górę.
Tam mnie nie widać.
Nie patrz na nią,
tam też nie słychać.

Czekolada truskawkowa leży na stole,
a 'jestem głupi' masz wypisane na czole.
Choć cały dzień w głowie gra mi ta sama melodia.
Skrzypce mówisz,
nie, to parodia.
Bezdźwięczny hałas Twego imienia,
brzmi we mnie,
mam urojenia.
Spójrz na to wszystko inaczej/

/Kochasz, uwielbiasz, dotykasz, nic więcej.
Całujesz, uśmiechasz, na ciele twe ręce,

...a swoją drogą z radia leci melodia,
Skrzypce mówisz.

nie, to pochodnia...

- żartowałam.

autor

szaremajtasy

Napisany: 2007-01-04 Dodano: 2007-01-05 14:20:46

Ten wiersz przeczytano 877 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie