I trochę mi żal...

Lato jakby do lamusa odeszło.
Dni wypełniają burze i deszcze.
Oczy niesyte promyków pieszczot
szukają na niebie błękitu resztek.

Tęskne, po wiośnie nostalgicznej,
noce są coraz bardziej senne.
Dzień wita już światło uliczne,
ptasi świergot w liściach drzemie.

Pajęcze nitki oplotą wrzesień.
Roje ożywią wrzosową szatę.
Rok przecież czekały na jesień,
a ja rok będę tęsknił za latem.

autor

ireneo

Napisany: 2018-08-31 Dodano: 2018-08-31 12:01:05

Ten wiersz przeczytano 1200 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie