Trudno się pogodzić
Kiedy ze wszystkim opadnie już jesień
i białym puchem pokryje się ziemia,
iskra z kominka smutno mi doniesie,
że ciebie nie ma.
We mgle jesiennej ciągle prawdę skrywam,
sny okłamuję, uciekam od wspomnień,
bo wierzyć pragnę, że ty jednak dzisiaj,
staniesz koło mnie.
"Śpieszmy się kochać..." - mądrość jest w
tych słowach,
miłość pozwala duszy rosnąć w siłę,
gdy strach opadnie przyjdzie mi żałować,
że jej skąpiłem.
W zimowy wieczór, gdy w kominku błyśnie,
do świadomości dotrze prawda straszna,
że już nie cieszy żywy taniec iskier,
skoro ty zgasłaś.
Komentarze (43)
Smutny, poruszający wiersz ale jaki piękny i
zmuszający do zastanowienia się nad sobą.Często nie
doceniamy tego co mamy... Pozdrawiam Cię cieplutko
Karat:)
"już nie cieszy żywy taniec iskier,
skoro ty zgasłaś"-magiczne:)
... po takim wierszu, najlepszym komentarzem jest
cisza...
Karacie miły ,jak zwykle pięknie
namalowałeś,pozdrawiam serdecznie
Słowa ks. Twardowskiego powinniśmy poznawać jak
najwcześniej, by nie pozostawał tylko żal..
A może z tej iskry, da się coś... ?
ps. Karacie, a może zamiast wszystkiego w pierwszej,
,łagodnie' ?
"ze wszystkim opadanie' jakoś dziwnie mi się kojarzy.
Ale to tylko takie moje marudzenie, bo wiersz jest
cudny.
Pozdrawiam
:)
Piękny, rytmiczny, smutny i pełen dojrzałości wiersz.
Wzruszyłem się do głębi. Kochajmy póki czas.
Bezmiar uczuć zawarłeś, Karacie, w tych strofach
safickich.
Pozdrawiam
piękie piszesz o życiu, ale
i o śmierci
Pozdrawiam serdecznie
piekny,wzruszajacy wiersz-pozdrawiam srerdecznie
Bardzo piękny wiersz! Pozdrawiam serdecznie:)
Ech, karacie...wzruszasz.
Pozdrawiam.
Bardzo smutny,ale bardzo ładny.Pozdrawiam serdecznie