Trzy siostry
Trzy siostry
Raz pewien człowiek otrzymał w prezencie
dary za którymi uparcie gonił
była to wiara nadzieja miłość
z przykazem aby ich nie roztrwonił
Ucieszył się człowiek z tego prezentu
bo dostał bezcenne dary od nieba
od dzisiaj nie będzie o nic zabiegał
przecież do szczęścia nic mu nie trzeba
Co warte te cnoty chce się przekonać
więc woła miłość na służbę do siebie
pokaż kochana co dla mnie możesz
abym się poczuł jak Anioł w niebie
Zaś wy me drogie rzecze im człowiek
odtąd będziecie wiernymi służkami
to co rozkażę macie wykonać
odpocząć możecie tylko czasami
Miłość mu na to jestem pokorna
mam jeszcze zalet innych tysiące
i nie opuszczę ludzi w potrzebie
bo jestem dla nich powietrzem i słońcem
Ja jestem wiarą mam moc i siłę
którymi wierne serca obdzielę
razem z nadzieją razem z miłością
chętnie się nimi z Tobą podzielę
A ja nadzieja i trwam do końca
gdy wszystko zawiodło nic nie zostało
zamieszkam w sercu każdego człowieka
chociażby z rozpaczy i bólu konało
Człowiek im na to skoro nie mogę
mieć was na własność tylko dla siebie
nie będę się dzielił przecież z innymi
nie chcę was widzieć idźcie przed siebie
Poszły trzy siostry gdzieś w świat do
ludzi
bo nie dla głupca te cenne cnoty
a człowiekowi los podarował
żal beznadzieję ból i tęsknoty
Komentarze (5)
metaforyka jest niesamowita... i prawdziwa... ostatnie
dwa wersy są cudowne... piękny wiersz...
człowiek, który nie potrafi się dzielić darami i woli
je precz odrzucić , jest zwykłym egoistą, głupcem jak
piszesz. Mądre przesłanie.
" a człowiekowi podarował beznadzieję i ból tęsknoty
-, szkoda że nie potrafił wykorzystać tych trzech
wspaniałych darów.
Bardzo mądry wiersz, poetycki, ładnym piorem pisany.
+
Jakże udany wiersz z mądrym przesłaniem, czlowiek nie
potrafił wykorzystać darów-roztrwonił i otrzymał
ból...ku przestrodze człowieka każdy powinien
przeczytać ten wiersz, godny największej uwagi.
Piękny wiersz z mądrym przesłaniem. Otrzymał człowiek
trzy najcenniejsze dary - wiarę, nadzieję i miłość i
nie potrafił ich właściwie spożytkować. Los go ukarał
żalem, beznadzieją, bólem i tęsknotą.