Twoje życie jest snem i ja cię...

Janowi L.

„Twoje życie jest snem i ja cię z niego obudzę..."
Czy to znaczy, ze nie potrzebnie się martwiłem?
Czy to znaczy, ze nie potrzebnie się łudzę, nie potrzebnie trudzę?
Z wrażenia aż zaniemówiłem.

Bo jakiż ma sens życie, skoro tylko jest śnione?
A te nasze kłopoty... Wszystkie nasze troski?
A te nasze oczy, łzami wypełnione.
„Nieodgadniony, nie do ogarnięcia jest plan boski."

No tak, to rozumiem, no ale marzenia?
Skoro życie jest snem tylko, to po co się łudzić?
Te zauroczenia, pięknem zapatrzenia?
To po to mam o tym śnic, żeby się obudzić?

Żeby obudzić się, po to by zrozumieć,
Że te to były iluzje, tanie koraliki?
To jak tańczyć, by się przekonać, ze nie ma muzyki...
Sens tej niespójności chciałbym pojąć umieć...

„Bo słowa te choć proste, tajemnicą objęte
Ponad świata naszego trzema wymiarami,
Co w swym racjonalizmie rzeczy niepojęte
zamiast nazwać czarem nazywa czarami.”

autor

Skorup

Napisany: 2006-02-12 Dodano: 2006-02-12 03:46:17

Ten wiersz przeczytano 759 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie