Ty we wspomnieniu
Jakież to dziwne, że po tylu latach,
Pamięć maluje, obraz tamtych zdarzeń.
W szczegółach nawet figli mi nie płata,
Słowa układając strofami jak marzę..
Wiersz mój dziś piszę w pełnej
samotności,
Z liter alfabetu Twojego uroku.
By obraz zachować w nieśniętej
świeżości,
Piszę go z rozmysłem przy głębokim
zmroku,
Chciałbym namalować obraz tamtych dni,
Tego, co minęło i nigdy nie wróci.
Tego, co po nocach często mi się śni,
I nie trwa na jawie, co mnie bardzo
smuci.
Obraz utworzony z pełnej barw palety,
Winien przywoływać najmilsze
wspomnienia.
Musi on przedstawiać wszystkie Twe
zalety,
By z czasem nie uległy sile zapomnienia
Poprawiłem zgodnie z sugestią, za uwagę dziękuję.
autor
jarmolstan
Dodano: 2008-10-13 00:31:04
Ten wiersz przeczytano 750 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (15)
Zachwycająco wspominasz...
Sympatycznie malujesz wspomienia o ukochanej i
pragniesz ją zatrzymać i utrwalić w pięknym wierszu
obrazowo namalowanym słowami.
wierszz ma swój urok - nie zaprzeczę, ale zarówno w
pierwszym wersie 3 i 4 zwrotki powtarzasz "malowanie
obrazu". Może to zastąpisz jakoś? :)
Kazdy z nas ma chyba takie chwile,pięknie i
poetycko....
" ja chce Twoje serce ocalic od zapomnienia" i udalo
Ci sie to swietnie - jestem pelna podziwu
Dałem głos ,zżerany ciekawością ,/by ujrzeć obraz
malowany Twą miłością!/
Chyba będzie chryja albo awantura;/
obiecanki, cacanki - to tylko uwertura!/
Chwytaj od nowa za dlugopis,/
i jak obiecałeś - to daj pełny opis!
W piękny sposób przechowujesz wspomnienia bardzo
smutny wiersz o samotności.
A jednak temat miłości nigdy nie przestanie być
banalny. Wszyscy mamy podobne doznania, a każdy z nas
umie to opisać w szczególnie piękny sposób... i choć
tyle powstało wierszy o tęsknocie za nią, nic nie
powtarza się dwa razy!
Ładne wspomnienie osoby ukochanej i w formie i rytmie
utrzymanej! :-)
Wspomnienia wyryte w sercu pozostaja niezmienione.
Pięknie pragnienie - zachować najmilsze wspomnienia o
Niej, by czas ich nie zatarł, nie wyparł z pamięci.
Wiersz przynosi refleksję nad ulotnością, wpomnieniami
i ludzką tęsknotą za szczęściem, które gdzieś po
drodze zostawiliśmy.
noc, jesień: melancholia - tak, one budzą w nas
wspomnienia przywułując zwykłe co utracone, odeszłe
bądź przeżyte... cierpienie i miłość: zawsze warte
wiersza -tak udanego...
W piękny sposób podkreślasz te zalety :) Czyta sie
płynnie i chce się wrócić do tego wiersza.
By nie uległy sile zapomnienia - czytam
i wzruszyłam się. Doprawdy - pięknie o milości, jej
pierwszych wspomnieniach ale miłości ciągle "żywej".
Piękny wiersz - gratuluję.
dzięki miłości tworzy się piękne wiersze tak jak twój