Tyłem do światła

Zima nocą jak tępy nóż,
światło przysypane śniegiem,
zbiera się cisza z okruchów,
czasem próbuję istnieć, czasem istnieję,

tik – wdech, tak – wydech,
przyśpieszony oddech zegara,
czas zjada mnie po kawałku łapczywie
jak dziecko tort urodzinowy,

chłodny cień spływa po schodach,
kiedyś zostawi ciało i sam pójdzie na miasto,
mroźny świt zastanie mnie w łóżku
z dziwną miną, tyłem do światła.

autor

Diogenes

Napisany: 2010-02-22 Dodano: 2010-02-22 13:14:08

Ten wiersz przeczytano 616 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Obojętny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie