Tylko do przodu

idę do przodu mimo że serce z bólem
idę do przodu mimo że rany w sercu rozgrzebuje

już nie ma nic znaczenia
czas się wziąć za siebie
i patrzeć na ludzkie cierpienia
na utracone ludzkie marzenia

sam się wiem zatrułem
życie swe znienawidziłem
lecz czy me marzenie
się schowało za cierpieniem

czy może za pięknym tym złudzeniem
przestałem wierzyć
i tym samym przestałem czuć i żyć
taką drogę sam obrałem

złego wyboru dokonałem
sam na własne życzenie
swój świat tak zrujnowałem
jednak nie czas na załamywanie

idę do przodu mimo że serce z bólem
idę do przodu mimo że rany w sercu rozgrzebuje

czas na wartości i filarów odbudowanie
ideały nie istnieją
one tylko cię rujnują
to nie one mój świat żywy kreują

podstawowe wartości mam w swojej głowie
mam je tam lecz myślę nadal o tobie
człowiek sam tak dotyka dna
lecz co jeśli się odbije i zada cios tak

jak staram się teraz ja
ulica cały czas tłumy wychowuje
cały czas wielu bez charakteru rujnuje
jednak ja swój świat i życie wykreuje

sam samotnie ku niebu się wzniosę
może kiedyś tam cię przeproszę
może takie życie będzie w końcu mym głosem


idę do przodu mimo że serce z bólem
idę do przodu mimo że rany w sercu rozgrzebuje
do tyłu już nie patrzę bo tak serce tylko kuje

autor

misiu-m18

Napisany: 2007-05-22 Dodano: 2007-05-23 06:58:52

Ten wiersz przeczytano 500 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie