Tylko mi pozwól
Tylko mi pozwól
na tych schodach
posiedzieć, gdzie wakacyjnych
wspomnień zastygł czar.
Zamknięte w szczelinach
rozsypane epizody zaproszę
do ponownego bycia.
Z zakamarków pamięci
wysypią się duchy przeszłości.
W sadzie zakwitnie wiśnia,
dziadek Paweł trzaśnie furtką
wsiadając na rower, babcia Stefania
podwiąże malwy do chylącego się płotu.
Marynia przytaszczy
królikom worek koniczyny.
Ciocia Jania na koziołku
pod szopą przepiłuje kawałek
drewna na opał .
Irka przyniesie garść
zerwanego agrestu.
W sobotni wieczór
młodzieżowe kluby
zaproszą na wiejską
potupajkę przy oranżadzie.
Dorośli na ławeczkach
przed domem upajać się będą
kwitnącą lipą wysłuchując
dawnych opowieści
przy wtórze
cykad świerszczy.
Tylko pozwól mi raz
jeszcze powrócić
do wspomnień.
Na tamtych schodach,
przy ganku - wieczorem.
Proszę - pozwól mi.
czarnulka1953
11. 08. 2012.
czarnulka1953
Komentarze (5)
wspomnienia piękne - też mam takie i coraz częściej
do nich wracam;-)
pozdrawiam:)
Powrót w beztroskę minionych lat.Każdy ma takie swoje
schody gdzieś głęboko schowane w pamięci.Warto czasem
na nich przysiąść.Ładne te obrazeczki wspomnieniowe
w wierszu.Podoba mi się:)Pozdrawiam:)
Piekne wspomnienia:)Pozdrawiam:)
to słodka radość mieć takie wspomnienia :-) dziękuję
za ten piękny wiersz :-)
Jaka ładna retrospekcja - powrót do lat dzieciństwa,
przywołujący moje własne wspomnienia.
Bardzo mi się podoba.