o tym jak ktoś mi pomógł odbić...

"Wczoraj Anioł rzekł nie i usunął pustkę i ciemność z serca mego"

dotknęłam dna,
myślałam,że to już koniec jest,
że nie będzie mnie,
nie miał mi kto pomóc odbić się.
w otchłani pozostać miałam
na zawsze już...
płakałam,
umrzeć chciałam,
to nie było już życie,
tylko wegetacja

nagle rozbłysło światło,
wszystko stało się proste,
ktoś podał rękę...
to on...
świetlista postać z miłością w ręce,
na nowo iskierkę nadziei rozpalił...
długo się zastanawiałam
i pytań milion zadawałam:
kim jesteś?
skąd przychodzisz?
kto Cię przysłał?
odpowiedź sama przyszła:

to Ty...

znowu mi pomogłeś,
przyszedłeś prosto z nieba,
Boży powierniku!

"Aniele Bozy Stróżu mój Ty zawsze przy mnie stój"! dziękuję;*

autor

isia

Napisany: 2007-03-18 Dodano: 2007-03-20 14:53:23

Ten wiersz przeczytano 649 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Wolny Klimat Wesoły Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie