Ucieczka

Godzina 0.21. Alkohol.

Uciec- wielka sztuka
Świat ci się wali na głowę
Życie czarno-białe, już nie kolorowe
A ja ucieczki szukam

Wyjście - koniec mych męczarni
Innego nie widzę
Ja się tego nie wstydzę
Spocząć pod metrem ziemi i darni.

Drzwi ilość skończona
A większość zamknięta
Pali jak ogień żywy udręka
Jak na skroniach korona cierniowa

Że ja nic nie mogę
Że jak ten marny pyłek
W życiu - komedii pomyłek
Bez skutku znależć właściwą drogę

próbuję. I nic. Pustka. Cisza.
Więc to ratunek? Droga wybawienia?
Z kręgu smutku, łez, cierpienia
Tam gdzie mnie nie słychać.

A tu też ciemność. Czasem świeczka zagorze
Na kamiennej płycie.
Migocąc w napisach wyrytych w granicie
I znów niepokój. Już nic nie pomoże...

I co gorsza, coraz częściej tak myślę...

autor

Andriosza

Napisany: 2007-02-10 Dodano: 2007-02-10 00:22:08

Ten wiersz przeczytano 486 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie