Układ Słoneczny

I krążą, wciąż krążą bez celu,
Planety po swoich orbitach.
W bezkresnym mrozie i ciszy,
Obcemu sobie wszechświata.

Zbliżają się czasem do Słońca,
Lecz trwa to zaledwie chwilę,
A potem na długie lata,
Odchodzą w noc uniwersum - komety.

Raz jeden na wiek wieków
(A może częściej lub rzadziej),
Spotkają się te dwa ciała,
Przetną swe drogi na stałe.

Spotkanie to jest gwałtowne,
Aż iskry biegną do nieba.
I nie wiem czy cieszyć widokiem
Się, czy też płakać...

I nic już nie jest to samo,
Wszystko wówczas się zmienia.
Kometa ginie, umiera bo musi,
Planeta z dziurą lub blizną - tak bywa.

Lecz mimo tylu ich zmian,
Zlania się w jedno ciało,
Wybicia ciała z orbity,
Planety wciąż krążą do celu!

autor

Lonely wolf

Napisany: 2007-11-13 Dodano: 2008-06-16 09:17:38

Ten wiersz przeczytano 768 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie