Uleciały

Bez sił na pracę, uciekłem z niej, siadłem w parku i pisałem...

W parku przy brzozie na zamku siedziałem i myślałem
Swoją tożsamość z systemu materii wyemigrowałem
Egzaminu na wytrwałość nie zdałem
Mimo, że to przeanalizowałem
Sprawę z destrukcji sobie zdałem
To jednak park, zamiast pieniędzy, wybrałem

Ptaków nad głową słuchałem
Z chmur, myśli z wolna skraplałem
Niczego się nie spodziewałem
Bo nic też nie chciałem
Dzięki temu te chwile w wierszu ulokowałem
Kamienny zamek, odchodzących ludzi obserwowałem
W ich sens bytu się zagłębiałem
Nikogo nie poznałem
Bo nie chciałem
Tylko bierne zmysły wyostrzałem
W myślach i fantazji otoczenie zamykałem

Nic nie wiedziałem tylko się zastanawiałem
Wrażeniami i wersami stan swój opisywałem
Nic nie stwierdzałem
Nic nie postanawiałem
Nic trwałego nie budowałem
Tylko tak w zamyśleniu trwałem
Na bodźce reagowałem
W tych słowach je odreagowywałem

Duszę do oczu przywołałem
Dzięki niej tak wyraźnie wszystko widziałem
Że z jej reakcji wiersz ten ciągle pisałem
W duszy dno nigdy nie wierzyłem
Tak też wiersz ciągle bazgrałem
Bo w zjednoczeniu z naturą wenę odnajdywałem
Przez czas bez wioseł wskazówek płynąłem
Glob swój słowami obracałem

Kartki do ankiety zabazgrałem
Ale z pracy już zrezygnowałem
Dlatego tu przecież przydreptałem
Cieszę się, że anarchię na narzędziu pracy, zaakcentowałem

autor

uUulotny

Napisany: 2006-04-19 Dodano: 2006-04-20 19:17:18

Ten wiersz przeczytano 441 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie