Niebo

Pamiętasz różowe niebo ,
I oczy wpatrzone w nie bez pamięci ?
Wtedy na zielonych pagórkach siedzieliśmy jak dzieci białych chmur ,
I rozmawiali z nim godzinami .

Teraz te rozmowy zabrał głuchy wiatr ,
A niebo czerwone ze smutku płacze ciężkimi łzami ,
Co z chmur podle spływają ,
W poprzek srebrzystych wspomnień .

I niebo niczym mały ślimak ,
Co zrzuca swą muszle , która barki przygniata ,
Tak ona wszystkie chmury i gwiazdy mosiężne ,
Zrzuca na ziemskie polany .

I puste to niebo ,
Jakby na wylot sztyletem przebite ,
A ludzie tylko patrzą przez wielką dziurę ,
Z której krople malinowej krwi spadają na ziemie ,
Gdzie aniołowie i Bóg się podziali .

autor

vale

Dodano: 2006-11-12 20:27:04

Ten wiersz przeczytano 613 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie