"Utopić żal"
Zapatrzony w pustą szklankę
zamyślony
wspominasz czas
kiedy byłeś szczęśliwy
jej dotyk sprawiał radość
a dni były takie proste
W jednej podłej chwili
wszystko zabrał czas
nie popieścisz więcej krągłych piersi
nie zasmakujesz cudownego ciała
nic nie będzie już takie piękne
jak ona
Chciałbyś zawrócić
odnaleźć tamtą miłość
poczuć że jesteś potrzebny
że jeszcze nic nie jest stracone
odnaleźć żar kochanych ust
i spędzić resztę życia
tylko z nią
Nalewasz kolejnego drinka
muszę zapomnieć
szepczesz
to przecież przeszłość
przez całą duszę
przechodzi bolesny dreszcz
topisz żal w strumieniu alkoholu
bo choć na chwilę
otumani szalejące
z bólu serce
autor
AnnaZłotnik
Dodano: 2015-07-30 16:42:54
Ten wiersz przeczytano 453 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Smutna prawda.Pozdrawiam
Nieraz nie ma wyjścia i choc na chwilę trzeba się
znieczulić.
Msz w wierszu za duzo słów mówiących w zasadzie to
samo, można by troszkę okroić.
dobrze wyrażony smutek, ale topienie smutku w
szklankach wódki nic nie da - ciężko jest wstać, ale
wysiłek w to włożony nie idzie na marne. Daję słowo.
Pozdrawiam:)!
Ciężko bez milości, ale żalu w alkoholu nie da się
utopić.
Bardzo smutny wiersz:)
Dobrze ujęta smutna prawda.
Życiowy wiersz. Podobne myśli choć raz z pewnością
miało wielu z nas. Cóż jest warte nasze życie bez
miłości. Pozdrawiam:)