Utracone przeznaczenie
tak leciutko
pustą ciszą
Twe spojrzenia
mnie kołyszą
pełno w nich
niezrozumienia
u mnie czara
łez cierpienia
nie ma nic
twarz odwrócona
serce złamane
droga zgubiona
tak leciutko
pustą ciszą
Twe spojrzenia
mnie kołyszą
pełno w nich
niezrozumienia
u mnie czara
łez cierpienia
nie ma nic
twarz odwrócona
serce złamane
droga zgubiona
Komentarze (5)
Bardzo ładny wiersz ,leciutko napisany.
Twoj wiersz wieje pesymizmem. Moze nie wszystko
stracone. Moze jeszcze zaswieci slonce.
Przeznaczenia nie można utracić, wiersz szczery i
smutny, pamiętaj że po każdej burzy przychodzi dzień,
ból tez przeminie, + dla ciebie:)
Cierpienie przeminie, a Twój wiersz pozostanie śladem
w mej duszy. Piękny, smutny ale nie sposób go pominąć.
Bardzo, bardzo mi się podoba.
asieńko droga, przeznaczenie nie cnota, jego się nie
traci gdy przyjdzie ochota, a to co wisi nigdy nie
utonie.