Warsztat sadystów (makabreska)

Piłą reczną dwóch ślusarzy nad mym sercem długo cięło
nim skończyli purpurowej cieczy po ciele spłynęło
tyle, że jej nie zostało na krwi więzy z bratnią duszą,
tutaj, w warsztacie sadystów każdego na pył rozkruszą...

Krzyczałbym, gdybym miał język, lecz już wcześniej go zabrali,
gdy nikt w życiu mnie nie słuchał, gdy każdy obok mych żali
przechodził tak obojętnie jakbym nie istniał w ogóle,
tutaj, w warsztacie sadystów jestem w swej niemocy królem...

Wstałbym, odszedłbym spokojnie, lecz moje obie kończyny
nie chcą trzymać mnie i ruszyć z tego miejsca, z tej przyczyny,
że ktoś nienawistny podciął nagle, zmyślnie wszystkie cztery,
tutaj, w warsztacie sadystów czuję w gardle swym iperyt...

Rozglądałbym się, nie mogę, to kwas przeżarł moje oczy,
co raz to oprawca któryś w moją stronę szybko kroczy
i bez słowa cios zadaje pozbawiając części życia,
tutaj, w warsztacie sadystów w słowie "być" brakuje bycia...

Wreszcie przyszli znów ciąć serce, bym się uczuć wyparł, w nicość
bym miał zmienić swoje piękno, bym stracił honoru lico,
lecz się jeszcze nie poddałem, jeszcze coś mi pozostało,
tutaj, w warsztacie sadystów, dusza jest choć stygnie ciało...

Oto jest sadystów warsztat, tu mnie palą na popioły,
zgadłeś już że jest nim Ziemia? Omijają go anioły...

autor

Sigul

Dodano: 2006-10-08 08:09:56

Ten wiersz przeczytano 407 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie