Wciąż czekam, wagabundo...

Czekam na szelest, choćby najcichszy
Na nagłe pukanie do drzwi serca mego
Czekam, wtulona w powietrze po burzy
Na głos, co zmysłom moim najmilszy

Gromadzę w sobie całe spichlerze
Radości, szczęścia oraz miłości
Czekam i liczę, że nagle zapukasz
Przechodząc obok na swoim spacerze

Opróżnij worki z radością i szczęściem
Weź z sobą skrzynki miłości dojrzałej
Przytul mnie, poczuć daj spazmy i dreszcze
Przed sensualnej magii odejściem...

autor

Oshin

Dodano: 2006-09-12 07:39:12

Ten wiersz przeczytano 530 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie