Wciąż jeszcze

Chociaż nie mam i mieć nie mogę nic przeciwko
inwersjom - gdy są logicznie przetłumaczalne, to
jednak mam za złe nieprzemyślane słowotwórstwo.
"Skształtował" - choć zrozumiałe i semantycznie
wytłumaczalne - zaburza nurt wiersza, który powinien
płynąc jak spokojna rzeka; bez wirów i nagłych, ni
stad, ni zowąd, wodospadów! Optymalnym rozwiązaniem
zdaje się "kształtował". Wtedy tempo całej frazy jest
niezmienne i czytelnik nie skupia uwagi na jednym
słowie, by je dokładnie odczytać (a tym samym zwalnia
tempo pochłaniania tekstu).

podoba mi się argumentacja, dlaczego życia nie warto
brać czarno - świetne przesłanie.

I co by złego o świecie i śmierci nie mówić, czytanie
takiego wiersza, to dobra chwila.

Treść zatrzymuje i w zamyśleniu pozostawia.
Zagadnienia jakby nieodkrywcze ale ich uniwersalizm
godny przypomnienia. „chociaż coraz bliżej mnie
są z kosą wilcze ślepia” - nie sposób nie
zauważyć, że stwierdzenie jest prawdziwe dla każdego,
niezależnie od wieku, co dzień, to bliżej. „Lecz
jak stąd bez żalu odejść...” - stwierdzenie
poddaje w wątpliwość istnienie innego lepszego świata,
a nawet w ogóle istnienie jakiegoś jeszcze. Chyba
każdy z nas cyklicznie wraca do tych kwestii.
Pozdrawiam.

Widac nie taka marnosc tu :)

Rytm masz 8 na 6. Tyle zgłosek naliczyłem. Każda jedna
zwrotka w danym wersie ma rym X. Piszesz tak jak
bejowa Maryla. A może by lepiej? Przepraszam za
sugestię. Stać Cię na lepiej. Pozdrawiam serdecznie.

pięknie i krótko z doskonałym epilogiem :-)

Co za idiotyzm oceniać wiersz przez pryzmat koloru
stalówki? Mam nadzieję, że autor nie da się
sprowokować i po przeczytaniu wszystkich komentarzy
wzruszy ramionami, albo jeszcze lepiej uśmiechnie się
i powie sobie: a jednak „wciąż jeszcze”
czytają, chociaż pinczerki na brytana hałaśliwie
szczekają. „Wciąż” oznacza:bez przerwy, w
czasie, w trwaniu, ciągle, stale, nieustannie, bez
ustanku. „Jeszcze” to partykuła
uwydatniająca, że coś trwa(powtarza się już od
pewnego czasu, albo trwa dłużej niż należało się
spodziewać. „Wciąż jeszcze” to przykład
tzw. wyrażenia ekspresywnego. Bejowe pinczerki czasami
zawodzi ich muzyczne ucho. Drobne przestawienie szyku
wyrazów ocenionych jako niepotrzebną inwersję, burzy
rytm wiersza, a to rytm jest nieodłącznym elementem
wiersza rymowanego. Spodobała mi się ta udana próba
opisania melancholii, która ogarnia chyba każdego,
kogo dopada świadomość przemijania, jego nieuchronność
i wynikające z tego wnioski i oceny.

Bardzo dobry wiersz, chociaż temat nie nowy,
przedstawiony nowymi oczyma i świeżym spojrzeniem:)

Jak widzę opinie są podzielone. Ja jednak odbieram
Twoje słowa jako ważne przesłanie dla ludzkości.
Często zapominamy o tym, że życie mamy tylko jedno i
szkoda marnować jego chwil biorąc je jak piszesz na
czarno. Jest ono zbyt piękne, aby malować go sobie
właśnie w tym kolorze. Pozdrawiam:)

nikt nie ucieknie przed ostrzem jej kosy....dobrze ze
nie znamy terminu jej nadejścia...

Jak napisane, tak napisane..bomi ma trochę
racji..Jednak w tym wierszu najważniejsze jest
przesłanie zawarte w puencie..zbyt wielu osobom
umknęło.."gdy zbyt pięknym życie stworzył..Pan, by
brać je czarno"..Nie patrzeć na świat tylko w czarnych
barwach, pesymistycznie.. M.

a pan z uporem stroi głowę niebieskim piórkiem - życie
i śmierć to jedno ( świat nie jest z krwi i brudu) to
ludzie ... a dusza gdy "czysta" nie skłania się do "
brudu". Wiersz do całkowitej poprawy.

nikt nie chce odchodzić....tam gdzie podobno lepiej
...ładny o istnieni i czegoś więcej ...pozdrawiam
ciepło

Wciąż odbijam światło i atomy zlepiam- ten wers wart
uwagi, reszta niestety przykro mniej chociaż czyta się
płynnie :) Pozdrawiam