Wciąż pamiętam

To miał być piękny dzień, piękny wieczór.
Bukiet róż, mamiący zapach fiołków.
Flakonik łez szczęśliwych skrycie zebranych nocą.
W głowie szum jak po alkoholu.
Wieczorny mrok przykrył ulice.
Otulił je tak jak pierzyna tuli zmęczone dziecko.
Uśmiech księżyca przypominał uśmiech strapionej matki.
Wczorajsza gazeta ulatywała niesiona chłodnym wiatrem.
Czy już przyszła, to ona?
Mgła jak pieniące się mleko, które piłem w dzieciństwie
Rozlała się dokoła jak woda z przerwanej tamy.
Czy to ty? Czuję twój zapach, uśmiech.
Zegar wybił godzinę. Którą? Straciłem rachubę.
Nie. To tylko moja wyobraźnia. Nie ma jej.
Gorzka kropla wybiła w ziemi…
Flakonik pękł, fiołki straciły swą woń.
Mimo, że patrzyłem pod nogi znów się potknąłem.
W gazecie ujrzałem nekrolog: „Świętej Pamięci Głupców Matka.”

autor

rudibraun

Dodano: 2008-12-05 07:19:01

Ten wiersz przeczytano 475 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie