wdowi los
ojcem i matką ciężko być
serce tak boli, ciągle żal
samemu znosić dziecka pisk,
gdy cieniem śmierć maluje czas
żałoby smutne, długie dni
na pół podzielił głupi los
pustkę wypełnia tylko nikt,
płacze rodzina, nie ma dość
w kamieniu trudno schować twarz,
przytulić zimny, cichy grób,
życiową przędzę zerwał wiatr,
nie zbudzisz snu wiecznego już
Komentarze (50)
Przejmujący wiersz, smutny.
To, co kiedyś los niechcący zerwał....
Niebawem naprawi, jak tylko potrafi...
Za to, co wczoraj on prosi przebacz...
By w zamian czerwień róży dla Ciebie rozpalić
Czasami zastanawiam się, co trudniejsze: wspominać z
żalem kogoś kto odszedł, czy nie mieć kogo wspominać,
gdy pustki nigdy nikt nie wypełniał?
"pustkę wypełnia tylko nikt..."
Samotny, trudny los, stracona miłość ... piękny wiersz
,który przynosi refleksje o tym, co w życiu ważne .