westchnienia serca

Westchnienia

Lazurowe oczy nasycone rankiem,
co rzucał czerwoność na półsenne dachy.
Ranny chłód zadziwiał pomysłowym tańcem,
lekki wiatr powoli bladą noc dogaszał.

Jeszcze nie zdążyłaś zapomnieć oddechu,
kojących dotyków silnych męskich dłoni.
Chciwych ust gorących palących od grzechu,
na myśl, że już ranek oczy łezkę ronią.

Słonce oświetliło zegary na wieży,
pojawił się uśmiech na szczęśliwych ustach.
Pomyślałem sobie, trzeba w miłość wierzyć,
roztańczony zefir zaszumiał i ustał.

Autro:slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2016-06-11 Dodano: 2016-06-11 06:22:32

Ten wiersz przeczytano 457 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie