WIARA

Życie bywa ciężkim krzyżem
Nieraz trudno się wyczołgać
Człowiek spada coraz niżej
Ciernie ranią ludzkie czoła
Nigdy jednak nie jest tak źle,
By już gorzej być nie mogło
Dźwignij duszę, podnieś ciało,
Póki w błocie nie zamokło.

Dobre chęci wystarczą
Byś niczym rycerz z tarczą
Przegonił wszelkie złe mary
Naucz się w siebie wiary

Uzbrój się w siłę woli
W optymizm i cierpliwość
A świat zacznie powoli
Opiewać dobroć i sprawiedliwość
A Ty doczekasz w spokoju
życia złotej jesieni
nie koniecznie pokroju
nadmiaru w swojej kieszeni

Wystarczy że żyjesz skromnie
Na tym niezbędnym poziomie
Gdyż będąc człowiekiem godnym
Uczynisz życie pogodnym

Jeśli o tym nie zapomnisz
I cud w postaci Miłości
Wnet o sobie przypomni
W Twym sercu na pewno zagości.
Żyjąc tak pięknie i godnie
Nie dając się chciwości uziemić
Kłaniając się światu dogodnie
Dostąpisz Nieba na ziemi

autor

kitka

Dodano: 2005-06-06 21:18:56

Ten wiersz przeczytano 538 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie