wiatr

Uwielbiam łagodny wiatr,
On ma w sobie niezwykły czar.
On unosi w górę- mnie też
I stara się bym nie czuła ciężaru łez.
Wiatr rozwiewa włosy me,
Próbuje rozwiać też myśli złe.

On uśmiechem swym czaruje tak,
Że czasem nieświadomie odwzajemniam ten sympatii znak.
Wietrze, nie przestawaj nigdy wiać,
Bo póki czuję Cię- potrafię jeszcze stać.
Łudzę się , że może rozwiejesz mój strach,
By potem rozbić go wysoko w górach.

Wiej wietrze, wiej
-Zostawiając po sobie spokoju szmer

czasem w takich naturalnych zjawiskach zauważamy iskierkę ...- obyśmy częściej umieli dostrzec to czego przez łzy już nie widzimy

autor

gisia

Napisany: 2006-08-27 Dodano: 2006-08-30 01:10:27

Ten wiersz przeczytano 495 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie