Więcej

Mijając krocie dumnie uniesionych głów,

jakże pragnę pod prąd płynąć grawitacji,

starannie by nie zostać potrąconym znów,

puchem opatulić sferę intelektualnej gracji,

brnąć lecz nie zostawiać bliskich w tyle,

brnąć byle mile, lecz tak bez pośpiechu,

nie wybierać spośród i nie być wybieranym,

zanurkować na bezdechu i odczuć brak tlenu,

wytrwać i skosztować wszelakich bezgranic,

zdatna wnętrza rada, cudza pomoc przecież na nic,

gdy podający rękę najpierw podstawiają nogę,

czuję Integrację Mowy Ciała mimo braku Słów,

bo chcąc więcej mogę, płynę gdzieś w oddali,

kierując me słowa do wszystkich, którzy się nie poddali.

Kamil

autor

K&A

Dodano: 2011-09-17 12:18:44

Ten wiersz przeczytano 895 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie