Wieczne ludzi więzy

Ars Poetica

Wszelkie zmarle cialo jednym sie stanie
Nagosc padlych ludzi zlana w milczeniu
Kazda byla chwala wryta w kamieniu
Dane w dzien poczecia imie czlowiecze
Winy
Cnoty
Wszystek koniec powlecze

Kunszt ledwo kwitnący
Zduszony przez sztukę
Bez celu kroczącą
Rzemiosło w pył strawi
By bez myśli zapełnić świadomości lukę
Która pojęciem żalu przez łzy z wolna krwawi

I śmierć nie zbierze swego żniwa
Gdzie człowiek człowieka porywa

Jeden mąż stanie w blasku wschodzącego słońca
Oczy smutkiem zapełni
Goniąc prawa żądzy
Jak słowem uprzedzenie zgładzi
Nikt po nim błędu nie popełni
Anioł nowinę szczęścia ślący

Śmierć z władzą nad nazbyt licznymi
Nie zbierze żniwa należnego
Z między dusz zbitych w ufności okowy
Nie wyczekujących dnia ponurego

Ex Philosophia

autor

Waryjat

Napisany: 2007-09-18 Dodano: 2007-09-19 00:27:35

Ten wiersz przeczytano 602 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie