wieczny tan

przechadzając się wśród śnieżnych pól
tam w krainie ukochanych snów
gdzie nie istnieje coś takiego jak egzystencji ból
a wszystko uzależnione jest od księżyców
trwa nieśmiertelności zima

jestem tam sam
mijam lodowe komnaty, pałace wspaniałości
cuda nigdy przez śmiertelników niewidziane
dziwa i piękności niepoznane
pochowane w myślach marzeń mych

i widzę to codziennie
codziennie wizję mam
ma siła i wola popycha mnie tam
bo wśród sniegów zimy odnajdę bramę bram

gdzie nie będę już sam
zima pozostnie już na zawsze
ze mną tam
pójdziemy w wieczny tan

autor

Kamlost

Napisany: 2005-01-07 Dodano: 2005-06-29 18:23:22

Ten wiersz przeczytano 922 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Rozmarzony Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie