...

I znów ktoś zostanie sam..
Może w tym samym miejscu
spotkamy się znów..

Ktoś uroni kilka łez,
ktoś z kimś przytuli się..
Będzie tak jak miało być,
gdy końca dobiega kres..

Dużo twarzy – znajomych –
- zapamiętam – zostaną we mnie –
- w pamięci przetrwają..

Powiem „było dobrze” –
- powrócę tu znów..
Może o tej samej porze,
przy tym samym stoliku,
na tej samej ławce,
wspomnienia dopadną mnie nieubłaganie
i znów uronię kilka łez..

Sama
usiądę na plaży,
zamknę oczy
i pomyśle o tamtych chwilach..

Kolonia.. klonia.. i po kolonii....

autor

Pavla

Dodano: 2005-07-16 23:50:29

Ten wiersz przeczytano 477 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie