*****

Jesień za mną cicho kroczy,
Zerka liściom w złote oczy.
Idzie cicho, z wiatrem gada,
Dębom bajki opowiada.

Niebem z ptactwem powędruje,
Siwy welon w parkach snuje.
Gra na dachach deszczu kroplą.
Zerka ludziom poprzez okno.

W październiku, w listopadzie,
Melancholię smutną kładzie.
Smutkiem żegna ślady lata,
Granat nocy dniom rozplata.

Chociaż smutna cieszy oczy.
W barwnej sukni lekko kroczy.
Przy kominie bajki snuje.
Wie, że dalej powędruje

autor

Nalka31

Napisany: 2008-10-28 Dodano: 2008-10-28 11:39:42

Ten wiersz przeczytano 695 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie