,,,,,,,,,,,, ,,,,,,,,,,,,

Gdy cię poznałam zaczęłam mieć wiele imion
Kochanie, Gwiazdeczko..
O swoim prawdziwym zapomniałam..

I powoli stawałam się Kochaniem jakiego pragnąłeś..
Powoli stawałam się INNĄ..
Nie byłam już sobą..
Prawdziwej JA już nie było.. ona znikła..

Widziałam, że się zmieniam..
Byłam coraz bardziej przygnębiona..
Już codziennie na mej twarzy uśmiech nie gościł..
Rodzice, koleżanki, koledzy.. zauważyli tą zmianę..

Musiałam coś z tym zrobić..
Źle się czułam jako Gwiazdeczka..
Więc postanowiłam spaść z twojego nieba..

Przyzwyczajona do dźwięku telefonu,
kilku esów dziennie.. żyje bez nich..
I bez Ciebie Promyczku..

Moje słońce ma wiele Promyków
Twoje niebo ma wiele Gwiazd..
Bez jednego Promyka i jednej gwiazdy
Świat się nie zmieni..

My także...

Żyj dalej w swoim niebie.. i nie zmieniaj ludzi.. akceptuj ich takimi jacy są.. siebie też zacznij akceptować, bo bez tego stoisz w martwym punkcje..

autor

Pavla

Dodano: 2005-01-29 18:05:44

Ten wiersz przeczytano 420 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie