- / / -

Im mocniej zaglądam w siebie
tym więcej widzę
że nic nie rozumiem
czasem mogła bym góry przenosić
czasem płaczę nad rozlanym mlekiem
czasem promienie radości rozświetlają moją duszę
a czasem zimny sopel lodu
przeszywa me serce
i choć pragneła bym stabilizacji
to cząstka mnie
zaprzecza racjonalnemu mysleniu
a w tedy najchętniej zdjeła bym buty
i wybiegła boso na poranną rosę
odtańczyła taniec radości
na polanie
oblanej mleczem.

autor

mała .J

Dodano: 2005-11-06 15:41:35

Ten wiersz przeczytano 488 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie