wiersz...

Ciekawa melancholia. Pozdrawiam:)

Ciekawie podana Twoja melancholia, moze nawet
nostalgia...

Ładnie, melancholijnie, pozdrawiam:)

Udana melancholia, będzie jeszcze lepsza. gdy
posłuchasz krzemanki i zrobisz drobne korekty:) Ja
zmieniłabym tylko "szumi czarny bez". Daję ci słowo,
on nie szumi, może "w strugach deszczu bez" albo
inaczej, jeśli musi być czarny:)))

Zeby to bylo takie proste:-)

Bardzo ładnie o momentach pisania wierszy. W
zależności od tego co widzimy lub co czujemy, rodzi
się wiersz.:)

piękne, choć smutne strofy:) miłego dzionka

jak często deszcz pada
to jak żalu łza
dla jednych jest zrozumiała
innym tragedię daje
to jak odbiór wzrokowy
na słuch pada kiedy szum tamy
jak wiatr pozostaje
kiedy fusy przez zęby cedzi się
tak uśmiech na taśmie płynie w:):)

Smutny lecz bardzo udany wiersz i przesłanie
Pozdrawiam serdecznie :)

dziękuję Krzemanka... postaram się coś wygładzić..:)

Miało być "ośmielę" "korektę" w komentarzu, ach ten
pośpiech:)

Mnie tez się podoba. Ośmiele się zaproponować drobną
korekte:
Zmianę wersu:
"szczęście zaklęte słowach"
na
"szczęście zaklęte w paru słowach"
i
"rodzić będą się od nowa..."
na "rodzić się będą wciąż od nowa"
Ale autor najlepiej wie co jest dobre dla jego
wiersza. Miłego dnia.

Smutny prawdziwy wiersz pozdrawiam

Smutne wersy...ale to prawda - uczucia zaklęte w wersy
przetrwają:)