s h a d o w

to dla tych, którym się nie udało

Nie wierze że to już koniec

I w to że przegrać

Pozwoliłeś mi Boże

Tak bardzo pragnęłam

Wzbić się pod niebo do gwiazd

Tak wysoko choć ten jeden raz

Ty wiesz jak bardzo chciałam

I gre o wszystko przegrałam

Pochowana już matka nadzieja

Z popiołów jak fenix nie odrodzi się już

Bo za dużo było tych grzmotów i burz

Na drodze która prostą nie była

A ja krok po krodu po niej kroczyłam

Dopóki sił nie zabrakło

Talentu zbyt mało i wiary

Marzenia zaczęły prześladować

Rodem jak z piekła mary

I z drogi wybranej zboczyłam

Mówiłam że wrócę - nigdy nie wróciłam

Teraz jestem tylko cieniem człowieka

Który na nic już w życiu nie czeka

Nigdy nie pogodzona z losem

Powoli umieram nie idąc za ciosem...

wszyscy przecież wygrać nie mogą

autor

Trenton

Napisany: 2002-11-10 Dodano: 2005-10-09 10:13:57

Ten wiersz przeczytano 473 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie