WIersz z cyklu To wzgórze... - Do M

"Nie zbadany jest Pragnień naszych splot Trajektoria naszych marzeń znów CZASEM BYLE GEST ZMIENIA WSZYSTKO W LOT I NIE TRZEBA NAWET ŻADNYCH SŁÓW" Wenus, Mars - Lady Pank

"To wzgórze, polana, ten świat.
To niebo, słonce, ten wiatr.
Ci ludzie na ławkach ten gwar,
kolejny dzień to losu dar.

Na gałązce przysiadł znów ptak
jego piękne słowa i obecność umilają czas.
Drzewo roni żywiczne łzy,
poznało ptaka...to nie byle kto... to Ty.

To drzewo tak okazałe w nim wiele uczuć gra,
to szczęściem się zachłystuje, to spływa słona łza.
Wiele błędów popełniał, przedziwny charakter ma.
Zrozumiał to dopiero po czasie lecz walczy o szczęścia żar.

Ptak znany już z przeszłości, tak pięknie z nim mija czas
Lecz drzewo boi sie, zranił ów ptaka nie raz.
Czy stworzenie to piękne zechce dzielić z nim swój świat,
czy może to już za późno by po szczecie sięgnąć wraz?

Ptak śpiewa o szansach losu - by ich nie marnować.
Drzewo drżącym głosem pyta - "Czy mam spróbować?"
"Czy zechcesz być mą od losu szansą której już nie stracę?"
Wiem, że za błędy sie płaci, lecz proszę - bądź przy mnie, ja w inny sposób zapłacę."

"M" dziękuję... :*

autor

Cień_duszy

Napisany: 2007-09-30 Dodano: 2007-10-01 11:27:12

Ten wiersz przeczytano 507 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie