Wiersz dwieście czterdziesty piąty
Życie nie pozwala
nam się nudzić
raz na wozie
raz pod wozem
a zbyt wielu
życie marnotrawi
a nam łatwo
zagrać czyjeś role
trudniej jest
nam zagrać siebie
a człowiek
nie chce być
jak ten pies bezpański
bo woli być
czyjś choć przez chwilę
i choć ludzie różni
w tłumie
jakby jednakowi
jeden kocha sercem
drugi rozumem
bo każdy z nas
chce zagłuszyć ciszę
krzycząc kocham
i chce być kochanym
autor
neplit123
Dodano: 2017-10-16 15:15:58
Ten wiersz przeczytano 335 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
baaardzo na tak :) + pozdrawiam :)
ciekawy, życiowy
Nic dodac, nic ujac, pozdrawiam serdecznie
Dobry refleksyjny wiersz o życiu. Pozdrawiam
serdecznie.
Niezła refleksja, dobrze się czyta pozdrawiam:)
Refleksja dobra w klamrach naszego życia....to wolny
wiersz i wolna forma tekstu...tylko, czy to jest
poezja, czy raczej stwierdzenie...nie chce się tu
"wymądrzać"...pozdrawiam ciepło
A ja sobie tak to ułożyłam (dla siebie)
Życie nie pozwala wcale nam się nudzić,
raz się jest na wozie, to znów chęci judzić,
wielu jednak ludzi dar ten marnotrawi,
odgrywajac rolę, czują, to ich zbawi.
A co by się stało jakby się łączyło serce z rozumem ?
Myślę, ze efekty dla obydwu stron byłyby dużo, dużo
Fajny wiersz. Z życia wzięty....
Pozdrawiam. Miłego popołudnia...