Wiersz dwudziesty
Nie pójdę tą ścieżką
gdzie człowiek
kamienuje człowieka
czynnem
słowem
spojrzeniem
myślą
pójdę tą drugą
pełną miłości
zobacz jaka prosta
a zarazem trudna
chodź ze mną
nie bój się
iść ścieżką miłości
bo na końcu
tej drogi
jest niebo
autor
neplit123
Dodano: 2015-01-02 13:43:01
Ten wiersz przeczytano 662 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
:)
Ładnie. Przeczytałam chyba już połowę Twoich
opublikowanych wierszy i mam wrażenie, że jesteś na
początku /niejako drepczesz w miejscu/. Cóż,
potrzebuję czasu... wrócę tu jednak jeszcze ...
Pozdrawiam.
Staram się iść tą drugą :))
czynem
słowem
spojrzeniem
myślą...można bardzo wiele a za dobro może coś będzie
w niebie..POZDRAWIAM SERDECZNIE.
napisz do mnie proszę (dam Ci namiar na konkurs).
c_slefarska@interia.pl
Świetnie o kamieniowaniu człowieka..Pozdrawiam:)
to jedyna słuszna droga nie usłana różami ,niełatwa
ale na końcu nagroda kolejny dobry wiersz
pozdrawiam:))
Nie pójdę tą ścieżką
gdzie człowiek
kamienuje człowieka- ja też ja zawsze omijam. Jak
zwykle super wiersz. Czekam na następny. Pozdrawiam