Wiersz sto dziewietnasty
Pragniemy jej
jak głodny chleba
lgniemy do niej
jak pszczoły do miodu
a ona to
taka fontanna szczęścia
jej wody bywają różne
ale płyną
w jednym kierunku
by kochać
czy warto
za nią gonić
może warto
ale zazwyczaj
ona przychodzi sama
i nikogo
nie omija
autor
neplit123
Dodano: 2016-01-22 13:46:19
Ten wiersz przeczytano 378 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Ciekawa refleksja mój ulubiony autorze:) Popraw
ogonki:)
Też chciałbym znaleźć tę fontannę.
Miłego weekendu.
gdzie jest ta fontanna??adres poproszę Pozdrawiam:))
taka fontana szczęścia = fontanna
Nie omija powiadasz - a się nie zgodzę, bo gdyby tak
było, to wszyscy by byli szczęśliwi.