Wiersz sto szósty

Nie mam
pięknego domu
bogaty też nie jestem
przyjaciół mam niewielu
mądrość ma
zawsze niedouczona
umiejętności niewielkie
ale mam coś
co sprawia że
to wszystko
blade jest
jakby straciło wszystkie kolory
i zostało wyrzucone
na śmietnik
to wiara
że Bóg ma
więcej miłości
do mnie
niż ja do Niego
i że ta miłość
otworzy tę najpiekniejszą bramę
i pozwoli mi wejść
a kiedy się zamknie
już na zawsze
zobaczę niebo
i tam pozostanę

autor

neplit123

Napisany: 2015-04-16 Dodano: 2015-10-16 14:33:21

Ten wiersz przeczytano 462 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie