Wiersz trzysta dziewięćdziesiąty

Ta prośba jest krótka
a w niej zawiera się wszystko
dlatego śmiało powtórz
ją razem ze mną
wiaro nadziejo i miłości
nigdy nie bądźcie mi obce
a gdy budzi mnie ranek
takie rodzi się pytanie
co będzie weselsze
żeby uśmiechem zarazić
czy samo południe
czy ciemny wieczór
a kiedy samotnik
chce od samotności odpocząć
to niełatwa to sprawa
bo to samotność
wybiera moment
żeby odpocząć od człowieka

autor

neplit123

Napisany: 2018-12-23 Dodano: 2018-12-23 16:02:45

Ten wiersz przeczytano 463 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie