Wiosna i ty
"Ty, co uwodzisz śmiertelnych dziecko Afrodyty, uwolnij mnie od udręki miłości nieuciszonej" Safona - Eros
Od twojego dobra
co dnia jestem lepsza,
od płomienia twojego
płonę.
Co teraz pocznę,
żyć bez ciebie nie chcę,
znalazłam azyl
w twoich ramionach
Niepewne to szczęście,
które się spóźniło,
nie ma przyszłości
musi przyjść koniec,
lecz to niezwykłe
co się zdarzyło
dwojgu,
pod wiosny osłoną.
autor
Biala dama
Dodano: 2012-05-17 09:16:40
Ten wiersz przeczytano 936 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (12)
Niepewne to szczęście,
które się spóźniło,
nie ma przyszłości
musi przyjść koniec,...
i po cóz slowa skoro w nich zawarta jest esensja życia
Piękny. Temat z życia wzięty. Cieplutko pozdrawiam
Trzeba wierzyć,ze ta piękna miłość ma przyszłość:)
Cudowny wiersz+++
Wiersz jest piękny pełen uczucia...+++
Pozdrawiam.
Szkoda,że taki krótki ten azyl.Pozdrawiam
serdecznie.Piękny wiersz.
Azyl w jego ramionach... pięknie to napisałaś, tylko
dlaczego bez przyszłości? Smutne...
A wierszbardzo ładny. :)
witaj,w naszym życiu wszystko jest tak kruche,ukłony
Życia nie da się oprawić w sztywne ramy, a ludzie są
tylko ludżmi. Nie można zatem ooeniać peeela, tylko
sam wiersz. A ten jest ujmujący szczerością, prawdą
życiową. Miłość jest zawsze miłością.
bardzo ładny wiersz, tyle marzeń i życiowych zdarzeń,
ale wybieramy na stałe jedno z nich,
nazywa się szczęściem.
"Płomień" z góry skazany na niebyt, jednym daje
chwile radości, innym ból.
Pytanie : czy warto? Nie mnie oceniać.
Nawet jeśli to "niepewne" szczęście, zawsze warto je
przeżyć. Życie jest takie krótkie,a szczęście nie
każdemu pisane. Wiersz przemawia naturalnością, a
jednocześnie dokonale odzwierciedla ludzkie emocje i
rozterki.
Prosto a zarazem subtelnie, bardzo mi się podoba,
pozdrawiam.