Wirtual lovelity
Ciepłe ślady twoich ust
Gdzieś pomiędzy klawiszami
Pozostawił zero jedynkowy wiatr
Wirtualnie dotykając twoją dłoń
Włosów twoich zapachu czuję woń
Obraz twój wyobrażnią kreowany
Ekran przed oczyma rozpościera
Marzenie co snem się stało
Wobrażni ból serce rozdziera
Dusza płacze
Nostalgia i tęsknota
Codziennością się staje
autor
Brat Wilk
Dodano: 2009-09-01 09:39:27
Ten wiersz przeczytano 636 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
pora zamienić wirtualny świat na prawdziwy,
rzeczywisty. Jeżeli się nie da nie rozbudzać w nikim
nadziei ona bardzo boli, kiedy okazuje się tylko
słowem pisanym często szybko zapomnianym... pozdr. :)
Wyobraźnia płata figle gdy palcami klawiszy dotyka się
. Dobrze uchwyciłeś to co się czuje w takim momencie .
wirtual wirus ofiary zbiera, dusze pożera, ot żniwo w
plon bogate...
to prawda gdy mamy braki wyobraźnia jak szalona
pracuje ,nie ma to jednak jak real bo tam szybko
wiesz ile klamstwa jest a wirtualnie czasem gra trwa
i trwa gdzie więcej goryczy zostaje .
tylko nie wirtualna miłość. pozdrawiam.
skąd ja to znam........:)
Kiedy drugiej osoby się nie czuje, wyobraźnia nam
pracuje i odwzajemnia się wierszem, + Pozdrawiam
kiedy czuje to jest ale codzienność zagłusza Pięknie
napisany +
miłość zamknięta w plastiku...a serce czuje....
znam to