WIZJA NIEBYTU

O kwiaty trzeba dbać są miłością życia
Pogodnego dnia

Kolejny wiersz, ktory zabieram.. swietne metaforyka..

30: ..a ja myślę, że trzeba biec
aż do muru - to chociaż zostanie
po nas plakat.. pozdrawiam serd.

Piękno kwiatów to, delikatność, wielobarwność postaci
i form. Tak jak człowiek określony jest swoistym
pięknem urody, figury, charakteru, osobowości itp.
Można tu rozwinąć poszczególne elementy, ale chcę tu
wskazać, że warto znajdować to piękno w sobie i
innych. Jeśli nie potrafimy w sobie odnajdować piękna,
nie znajdziemy go również u innych.
Dla mnie Twój Staszku wiersz jest smutny i
przytłaczający. Rozumiem postawę stawania w prawdzie i
świadomości etapów życia, a w nim zmian, które nie
budzą euforii. Potrzebna tu jest akceptacja i danie
sobie przyzwolenia na te zmiany. Inaczej można
pozostać w depresji i opozycji do samego siebie. To
nie prowadzi do niczego dobrego. Póki życie trwa,
trzeba odnajdować w nim pozytywne aspekty. Nosimy w
sobie wiele wartości, co przecież jest pięknem.

Pozdrawiam miło ;-)

Niestety, jesteśmy planktonem kosmosu, a nawet czymś
mizerniejszym.

Najlepsze haiku to takie, w którym zawiera się całe
"ja", a więc nie ma go w treści.
Tak wiec haiku nie służy gubieniu, ale odwrotnie -
odnajdywaniu się (w całości).
Kwiaty dla zmarłych, umierających, chorych lub starych
mają bardzo praktyczne zastosowanie. Po co daje się je
z innych powodów - może aby się oswajać z ich naturą?
Pzdr.

Halo, Staszku,
Wyslales wiersze do 'mariat'?
Zrob to jak najszybciej.

Klaniam sie. :)

Bardzo piękny wiersz!

Piękny, nostalgiczny wiersz!
Bardzo mi bliski... i chyba większości z nas.

Serdecznie Cię pozdrawiam

24 to ja

Klasyczne róże również zawsze będą dobrym wyborem. Są
one symbolem nie tylko miłości, ale również i
szacunku.Dziękuję za uszanowanie mych wierszy mam
nadzieję ,ze kiedyś się spotkamy.Do zobaczenia :)

Swego czasu zapisalam adres do strony z wierszami na
blogu. Co jakiś czas zagladam.

...po każdym z nas zostaje cień
rzucany niby szale mgły
tkamy wspomnienia by nasz byt
na jawie innym barwił sny

i chociaż tylko duchem gdyż
już ciałem nikt nie spotka nas
to wypełnimy cieniem swym
we wspomnień kanwie przyszły czas...

miłego dnia Staszku:))

Kiedy kamień się wrzuci do wody, z miejsca, gdzie
wpadł rozchodzą się koliste fale. Zrazu wysokie, ale
im dalej, tym słabsze. Podobnie będzie z naszą
śmiercią. Na niewielką liczbę bliskich podziała
silnie, na innych to działanie będzie słabsze - tym
słabsze im oni dalsi. Ale jednak suma tych wszystkich
oddziaływań nie jest zerowa. Zatem nie miniemy bez
śladu.

Refleksyjnie, o kwiatki trzeba dbać, tak jak o
wszystkie ważne rzeczy w życiu, relacje z ludźmi,
miłość, rodzinę itp... choć kiedyś uschniemy, pomimo
to.
Pozdrawiam serdecznie:)