Władca areny życia

Dobrze mi na ostrzu brzytwy, nie ma tu patosu,
bliskość śmierci to znak życia, mnogość jego kłosów,
jestem tu iluzjonistą, diabły w dole bawię,
klaszczą takie wpiekłowzięte, kiedy spadam prawie.

Daję zwieść się pozorami balansu dziś rano,
to usypia, abym nagle stanąć miał pod ścianą,
płomień nigdy nie pozwala zawrócić z tej stali,
trzeba tylko w sercu skłamać, że się nie wypali.

Jedna przykrość - że nie można szybko spaść przeciętym,
przez nóż życia na dwoistość rozdartym, ciśniętym,
że nie w sposób jak duch wolny ciała pozostawić,
tylko trzeba tak zniszczonym dalej diabły bawić.

autor

Sigul

Napisany: 2007-03-26 Dodano: 2007-03-27 08:51:54

Ten wiersz przeczytano 532 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie