W wolnym tempie palców

nic już nie myślę
nie patrzę, nie słyszę
wtapiam się w miękko
tańczące klawisze

w wolnym tempie palców
lekki sentyment
w smutku i nadziei
przenika muzykę

roztapiam się w akordach,
milionach emocji

na granicy nieprzytomności.

czy z rana będę się w stanie obudzić?
czy zdołam z siebie,następny krok wymusić?

nie wiem.

ale jedno wiem, na pewno

tam gdzie drzewa gwiazd dosięgają
tam gdzie człowiek jest wreszcie człowiekiem
tam gdzie kłamstwa sensu nie mają
tam gdzie marzenia ciepły wiatr niesie

spotkamy siebie

i na bujanej ławce
w historii tej jednej chwili
zostaniemy na zawsze

autor

ZaMłodyNaGniew

Napisany: 2008-06-15 Dodano: 2008-06-16 19:13:00

Ten wiersz przeczytano 485 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie