Wspomnienia
Powracam do wspomnień ze starych kadr
łezka w oku się kręci
cisną się myśli z dawnych lat
gdzie dorastaliśmy jako dzieci.
Gdy wszyscy bliscy jeszcze razem
piece kaflowe w pokojach
zawsze wracaliśmy tam
gdzie była nasza ostoja.
Jest takie miejsce na ziemi
tam domek malutki stoi
radośni, nigdy nieznudzeni
chcieliśmy dorastać powoli.
Teraz daleka droga do niego
choć nadal cieplutki jest
do mojego domu rodzinnego
gdzie pozostawiłam, aż tyle łez.
Dziś przywołuję je pamięcią
oglądam album pożółkłych zdjęć
smutek pozostał, tak daleko
a ja tu sama, jak stary pień.
autor
Ola
Dodano: 2013-11-07 07:07:22
Ten wiersz przeczytano 2245 razy
Oddanych głosów: 69
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (47)
Chyba każdemu łezka się kręci, kiedy wspomina dom
rodzinny, szczególnie, jeśli miał szczęśliwe
dzieciństwo. Ładny wiersz.
Miłego dnia Martita89. Pozdrawiam
smutny ale zarazem przepiękny!
pozdrawiam
Dziękuję Małgosiu. Dobranoc
Pielęgnuj Olu najpiękniejsze wspomnienia.. One dają
siłę..
Dziękuję Wszystkim serdecznie Dobrej nocy
Dobranoc Kochana lucuś. Dziękuję
Pięknie, ale smutno...
Oleńko! Nie jesteś sama...jestem myślami przy Tobie:)
Dobrych snów życzę:)
Dziekuję Isano. Pozdrawiam serdecznie
Olu pięknie namalowałaś obraz rodzinnego domu,
wplatając w wersy tęsknotę. Pozdrawiam.
Dziękuję Halinko. Pozdrawiam serdecznie
Olu,smytny wiersz-pozdrawiamserdecznie
Pięknie dziękuję za wizytę i komentarze podczas mojej
nieobecności. Pozdrawiam serdecznie
Bardzo smutny wiersz.Są wspomnienia,których nie da się
zapomnieć, tkwią w nas na
zawsze.Olu przesyłam Ci uśmiech
i pozdrawiam cieplutko.
Olu lubię wracać do wspomnień. Staram się omijać
bolesne i smutne. Same czasem wracają nie zaproszone.
Tak jest ze wspomnieniami. Ładnie poprowadziłaś swoje
wspomnienia. Pozdrawiam i serdeczności przesyłam:-))