Wspomnienie

Lipcowy poranek,
mała dziewczynka staje w progu domu.

One,podobne do słońca
wdzięcznie pochylają głowy w niemym powitaniu,
zachęcając do skosztowania
ukrytych pomiędzy złotymi koronami owoców.

Ona nie może dosięgnąć,
jest przy nich taka malutka...

Budzę się ze wspomnień.

Słoneczniki z babcinego ogródka
znów pochylają ku mnie głowy...

Jak dobrze że mam nad łóżkiem obraz Van Gogha.

autor

monikaaf

Dodano: 2011-06-18 00:18:20

Ten wiersz przeczytano 425 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie