Wspomnienie

Nie jestem Julią,
wierszy pięknych nie sklecę,
radością nie płaczę,
miłości nie wskrzeszę...


Marzeń czar
odpłynął w czas,
już pora
porzucić nadzieję,
zdać się na traf.


Na los,
szczęścia ułudę,
choć w otoczeniu
widzę jedynie obłudę.


A zatem oczy skryję
na wspomnienie łez pamięci,
spojrzę na księżyc,
on czarą srebrnej rtęci...


Czemuż gdziekolwiek
wzrok skieruję,
tam gwiazdy
zarannej brakuje...


Pięknem szarości
świat się mieni,
codziennie słońcu
brakuje promieni...


Tęsknię...
tak łatwo acz trudno
zrozumieć to słowo...
Po miłości wiecznej
je zrozumiesz,
raz zostając wdową.


Czas płynie,
lecz pustka w mym sercu
trwać będzie.


Ten nie...
prawie..
może...


Mając cudów oryginał
szukamy ideału,
tracąc szczęście
szukamy wśród innych
pozorów oryginału.

autor

Kejti

Napisany: 2013-10-02 Dodano: 2013-10-02 16:44:53

Ten wiersz przeczytano 832 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie