wstaję
wstaję
ranek gasi latarnie
wchodzę
w następny dzień
ściany pokoju zimne
z samotności powilgotniały
niezasłane łóżko
niedopita herbata
poszarzały szlafrok
zawieszony na gwożdziu
przypomina
o nadchodzącej zimie
wstaję
idę do ludzi
znowu z nadzieją
jeszcze z bólem
niedomkniętych przedsionków
ale idę
snuję marzenia
zdławiłam gdzieś krzyk
zostawiłam za sobą złość
odnajduję na nowo
ciszę
tylko ciebie
już ze mną nie ma ...
Komentarze (25)
Dobrze się czyta i dobra taka myśl odnaleźć tą cieszę
co serce wyciszy ..
Bardzo podoba mi się Twój wiersz
Pozdrawiam serdecznie i
życzę zdrowych radosnych
Świąt Bożego Narodzenia
przeżywanych w gronie rodzinnym
i serdecznych przyjaciół
Niech Boża Dziecina
małą raczką błogosławi
i obdarza potrzebnymi łaskami
a rodząc się w Betlejem naszych serc niech przynosi
ukojenie pokój i miłość
"Nadziei – by nie opuszczała,
radości – by rozweselała,
miłości – by obrodziła,
dobroci – by zawsze była – …"
http://www.oplatek.1k.pl/?od=/wanda%20w./
autor
wandaw
Bardzo ładny wiersz, w którym wyraziłaś swój smutek.
Pozdrawiam i życzę Wesołych Świąt.
https://www.youtube.com/watch?v=9nwExTTajYg
Pogodnych Świąt Bożego Narodzenia! Ala:)
Mimo wyrażonego smutku bardzo ładny wiersz. Pozdrawiam
:)
I ważne jest by dalej iść ...chociaż jej już nie ma
.. Ładna refleksja ..
dotykasz smutkiem i samotnością
pozdrawiam
pięknie, acz smutno...refleksyjność, ale czuję dozę
optymizmu i wzruszenie:) pozdrawiam Alu
Smutny, refleksyjny wiersz! Pozdrawiam serdecznie!:))
Coś się kończy, zostają żale,
ale iść trzeba dalej!
Pozdrawiam!
smutne ...ciebie już nie ma ...ale Ty idź naprzód
spotkasz jeszcze szczęście nie trać nadziei:-)
pozdrawiam
smutny ale pełen optymizmu...pozdrawiam serdecznie.
refleksja smutna - może przyszłość będzie
jaśniejsza...
Szkoda, że takie smutne zakończenie.